🏚️Destroyed houses lost memories//Yıkılan evler kaybolan anılar🏚️

Hello everyone, friends. In my previous posts, I mentioned that very few families live in our neighborhood, most of the houses are empty, abandoned and even ruined. Today, I would like to show you these houses and structures more closely and tell you about my memories of these structures.

Herkese merhaba arkadaşlar. Önceki paylaşımlarımda mahallemizde çok az ailenin oturduğunu, çoğu evin boş ve terk edilmiş, hatta yıkık olduğundan bahsetmiştim. Bugün sizlere bu evleri ve yapıları daha yakından göstermek ve bu yapılarla ilgili anılarımı anlatmak istiyorum.

This stone staircase house is my grandfather's uncle's house. It has not been used for residential purposes for a long time. In fact, no one lives in it as far as I can remember. Since some of their children are abroad and some of them are out of the province, they come here once a year and only take pictures from outside the house. Since some parts of the interior of the house are very rotten, there is a possibility of breaking and falling when stepped on. They also allow us to use this house to store some of our agricultural products. On days when the weather is nice and warm, I sit on these stone stairs and wait for the chicks.

Bu taş merdivenli ev dedemin amcasının evi. Çok uzun zamandır mesken amaçlı hiç kullanılmadı. Hatta ben bildim bileli içinde yaşayan kimse yok. Çocuklarının bazıları yurt dışında, bazıları il dışında olduğu için buraya senede bir kez gelip sadece evin dışından fotoğraf çekip gidiyorlar. Çünkü evin içinin bazı yerleri çok çürümüş durumda, üstüne basıldığı zaman kırılıp göçme ve aşağı düşme ihtimali var. Bize de bu evi birkaç tarım ürünümüzü saklamak amaçlı kullanmamıza müsaade ediyorlar. Ben de havanın güzel ve sıcak olduğu günlerde bu taş merdivenlere oturarak civcivlerin başını bekliyorum.

Until last year, an elderly neighbor lived alone in this house. The name of this neighbor is Hakkı Dede. In fact, although he had many children, he did not want to go to any of them. While me and my brothers were in the village, we used to check Dede Hakkı almost every day to see if he had a need or a disease. Last winter, on a weekend when none of us were in the village, grandfather Hakkı passed away from the cold. I was really sad when I heard this. When we were little, he and his wife were very nice to us. I loved his wife too, and she was a very good woman. As they were getting old, wood was brought to them while me and my brothers were getting ready for winter. He would give us pocket money for helping them. It's really sad to see this house so desolate now....

Bu evin içinde ise geçen yıla kadar yaşlı bir komşumuz tek başına oturuyordu. Bu komşumuzun ismi Hakkı dede idi. Aslında bir sürü çocuğu olmasına rağmen hiçbirinin yanına gitmek istemiyordu. Ben ve kardeşlerim köyde olduğumuz zaman Hakkı dedenin herhangi bir ihtiyacı veya bir rahatsızlığı var mı diye neredeyse her gün kontrol ederdik. Geçen kış hiçbirimizin köyde olmadığı bir hafta sonu Hakkı dede soğuktan vefat etmiş. Bunu duyduğumda gerçekten çok üzüldüm. Biz küçükken eşi ile birlikte bize çok iyi davranırlardı. Eşini de çok severdim, o da çok iyi bir kadındı. Onlar yaşlı olduğu için kış hazırlığı yaparken kardeşlerimle onlara da odun çekerdik. Onlara yardım ettiğimiz için bize okul harçlığı verirdi. Şimdi bu evi bu kadar ıssız görmek gerçekten çok üzücü....

This was a small warehouse that we call 'dryness'. In the past years, we used to wake up one morning to the sound of this place being demolished. It was a really sad moment when we ran and saw it hit really bad. Because here we had a lot of memories with my grandparents. My grandmother used to make rosehip marmalade and beet molasses here. We used to make phyllo and pancakes here in the summer. Together with my siblings, we used to help my grandmother, sometimes we carried wood and sometimes water. We used to do small jobs. They were very happy that we helped them. When I saw this place demolished, I remember a whole past flashing before my eyes...

Burası ise bizim 'kuruluk' ismini verdiğimiz, küçük bir depoydu. Geçtiğimiz yıllarda bir sabah buranın yıkılma sesi ile uyanmıştık. Koşarak gidip baktığımızda feci bir şekilde çöktüğünü gördük gerçekten çok üzücü bir andı. Çünkü burada babaannem ve dedemle birlikte çok fazla anımız geçti. Babaannem burada kuşburnu marmelatı ve şeker pancarı pekmezi yapardı. Hatta yazın yufka ekmeği, gözleme , bazlama gibi ekmekleri de burada yapardık. Kardeşlerimle birlikte babaanneme yardım ederdik bazen odun, bazen su taşırdık. Ufak tefek getir götür işlerini yapardık. Biz onlara yardım ettiğimiz için çok sevinirlerdi. Buranın yıkıldığını gördüğümde koskoca bir mazinin gözümün önünden geçtiğini hatırlıyorum...

As far as I know, this house was a house that was about to be demolished. I remember when I was little, the elders of the neighborhood warned us that 'it will disappear, don't go there'. Last year, we saw it crash with a very loud noise. Just below this place, there is a well where 5-6 families in the neighborhood meet their water needs. We used to use the well here until about 7-8 years ago. In fact, I remember many times in winter that when the water in the pipe freezes, water does not come to our house and my mothers draw water from the well with their own hands. They were afraid that if we wanted to go near them, we would fall into them. As soon as they were done, the well had a huge heavy lid and they closed it immediately. I don't know how true it is, when my grandfather was little, his childhood friend fell into this well and died. But I only heard this story from my grandfather, and no one was talking about such an event. I guess it was just a story made up to scare us so we wouldn't go near the well.🥲

Bu ev ise ben bildim bileli yıkılmak üzere olan bir evdi. Biz küçükken de 'orası yıkılır sakın oraya gitmeyin' diye mahalledeki büyüklerin bizi uyardığını hatırlıyorum. Geçen yıl ise bayağı şiddetli bir ses ile yıkıldığını gördük. Buranın hemen altında mahalledeki 5-6 ailenin su ihtiyacını giderdiği bir kuyu var. Biz de yaklaşık 7-8 yıl öncesine kadar buradaki kuyuyu kullanıyorduk. Hatta kışın çok defa borunun içindeki suyun donmasıyla evimize su gelmediğini ve annemlerin kendi elleriyle kuyunun başından su çektiğini hatırlıyorum. Biz de yanlarına gitmek istediğimizde içine düşeriz diye korkuyorlardı. İşleri biter bitmez kuyunun kocaman ağır bir kapağı vardı ve hemen onu kapatıyorlardı. Ne kadar doğru bilmiyorum, dedem küçükken çocukluk arkadaşı bu kuyuya düşmüş ve hayatını kaybetmiş. Ama sadece bu hikayeyi dedemden duyuyordum başka kimse böyle bir olaydan bahsetmiyordu. Bence bu olay biz kuyuya yaklaşmayalım diye bizi korkutmak için uydurulmuş bir hikayeydi🥲

This house is the house of our very close neighbor and my grandfather's best friend. We have many memories in the garden and inside of this house. I ate okra in this house for the first time in my life and I hated it. Every time we went to this house, tea was always ready. As soon as we left, they would offer us tea. While we were playing games, Dede Hüseyin, who lived in this house, would watch and applaud us. There is a woman who comes to this house at least once a year. Whenever he comes, he stands by us and asks us to keep an eye on their house when we leave. Sometimes when naughty children from another neighborhood come around this house, we warn them not to damage it. I guess that's why their windows are still intact because naughty kids like to break windows.

Bu ev ise bizim eve çok yakın komşumuzun ve dedemin en iyi arkadaşının evi. Bu evin bahçesinde ve içinde yine çok fazla anımız var. Hayatımda ilk kez bamya yemeğini bu evde yiyip nefret etmiştim.🥲 Bu eve her gittiğimizde çay her zaman hazır olurdu. Biz gider gitmez de bize çay ikram ederlerdi. Bu evde yaşayan Hüseyin dede biz oyun oynarken bizi izler ve alkışlardı. Bu eve en azından senede bir kez gelen bir kadın var. Her geldiğinde bize de uğrar ve giderken evlerine göz kulak olmamızı ister. Bazen başka mahallenin yaramaz çocukları bu evin etrafına geldiklerinde onları eve zarar vermemeleri için uyarırız. Bence bu yüzden camları hala sağlam 🥲 Çünkü yaramaz çocuklar camları kırmaya bayılıyorlar.

For the best experience view this post on Liketu