ကျောက်ခဲ ရေညှစ်

တခါတလေ ဘာရေးရမှန်း မသိ။ တော်တော်ကြာ တခါ ထိုသို့ ဖြစ်လေ့ ရှိ၏။ တခါတလေကျ ရေးစရာ ရှိပေမယ့် ထို အကြောင်းအရာ ကို မရေးချင်သေးတာမျိုး ဖြစ်တတ်ပြန်၏။ ခုလည်း ရေးစရာ အကြောင်းအရာ ၂ ခု၊ ၃ ခုလောက် ရှိသော်လည်း မရေးချင်သေးဘဲ ရေးစရာ မရှိ ရေးစရာ ရှာမိနေတတ်၏။ လုပ်စရာကို ပစ်ထားပြီး တမင်ကို အလုပ်မရှိ အလုပ်ရှာမိနေခြင်း ဖြစ်မယ် ထင်၏။ ကျနော်ကား တခါတလေမှာ ထိုကဲ့သို့သော လူမျိုး ဖြစ်၏။ တခြား မပြောနဲ့ ရိုက်ထားသည့် ပုံလေးတွေ ရှိနေတာတောင် Dbuzz မှာ ပိုစ့် မတင်ဖြစ်နေပေ။

ခုတလော စိတ်က နေလို့ သိပ်မကောင်း နေ။ အမှန်တော့ ပျင်းနေတာလည်း ပါတာပေါ့လေ။ ပျင်းတာကလည်း အဆန်း ရေးစရာ ရှိတဲ့ဟာကို မရေးဘဲ မရှိတဲ့ဟာကို မရမက ဖြဲရှာနေမိသည်ကိုး။ စိတ်မပါခြင်းနှင့် ပျင်းရိခြင်းက တပါတည်း တပေါင်းတစီးထဲ ရောက်လာလေတော့၏။ သူတို့ ကျနော့်ထံမှာ အကြာကြီး မနေဖို့တော့ မျှော်လင့် မိ၏။ ခက်တာက သူတို့ အကြောင်းကို သိနေတော့လည်း အနည်းငယ်တော့ စိတ်ပူမိ၏။ မပြောကောင်း ပြောကောင်း အကြာကြီး နေနေရင် ခက်သား မဟုတ်လား။

သွား နှုတ်ပြီးသည့်ရက်ကစလို့ ထိုသို့ ဖြစ်နေခြင်း ဖြစ်၏။ အပျင်း အစား သွားတွေကို သွားနှုတ် ဖြစ်သည် ထင်၏။ ကျနော်နှင့် အပျင်းက ခွဲမရသည့် ဖွားဖက်တော် တွေ ဖြစ်မြင်ထင်။ ဒါပေမယ့် ခုဟာက အရင် ပျင်းသည့် အချိန်တွေ တုန်းကလို မဟုတ်။ ရေးဖို့ မပျင်း၊ ရေးစရာ မရှိတာလည်း မဟုတ်၊ ရေးဖို့ ရှိတာကို မရေးဘဲ မရှိသည့် အကြောင်း အရာကို ရောင်းချင်နေခြင်း ဖြစ်မည်ထင်၏။ ကြောင်တောင်တောင် မောင်ပင်။

တခါတလေ ကျနော်တို့က ထိုသို့ပင် ဖြစ်မည်ထင်၏။ ရှိတာကို မေ့ထားပြီး မရှိတာကို တမ်းတမိနေတာမျိုး ဖြစ်မည်။ ထမင်းချည်းချည်း စားနေရသဖြင့် တခါတလေ ခေါက်ဆွဲတို့ ဘာဂါတို့ ပြောင်းစားချင်နေသလားတော့ မသိ။ ဒါပေမယ့် ခုဟာက အစားအစာမှ မဟုတ်ဘဲ။ စာ၊ အကြောင်း အရာ မလား။

ကဒွန်က အတော် ပျင်းတတ်တာပဲဟု မိတ်ဆွေတို့ ပြောကြမည်ထင်၏။ ကျနော့်မှာ ပျင်းနည်းပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင် ရှိ၏။ အမေကတော့ မကြာခဏ ငပျင်းကောင်ဟု သမုတ်လေ့ ရှိ၏။ အမေ့စကားပဲ ထပ်စီးသွားလေ သလားတော့ မသိ၊ မကြာခဏ မကြာမကြာ ပျင်းပျင်းနေတော့၏။ ခုတင်ပဲ မရှိတာကို အရှိ လုပ်ချင်နေသည် မဟုတ်လား။