What can money do to a person, or in other words, what happens to family relationships when the possibility of getting a lot of money appears on the horizon, doing nothing, and what is really important.

This year, my mother passed away in July, leaving behind an apartment that is worth a lot. Her last wish was for you to be in a family atmosphere with my three siblings, hiding in your pockets various disputes that often happen between siblings. They buried her together, remembering the times we spent with her.

Maybe I'm not the oldest of my siblings, but I wanted at least this part of her last will to come true. But it all started uphill from the very beginning.

My mother died during the night, which was notified to me by my younger brother who lived with her, although he rather told me that my mother felt very bad, so that I should come as soon as possible. I was very surprised by my brother's phone call in the middle of the night, especially that I saw my mum on the same day and it showed that she was doing well. But of course I jumped up right away and went to them, but unfortunately I did not manage to get there on time.

Although I thought that she would be fine, because my mother had such situations several times, but it ended well, unfortunately this time it was different.

I called my wife very emotionally disrupted and told her that my mother had died (of course, it was not me who said it, only the ambulance arrived 40 minutes after the call). My wife informed my sisters that my mother was dead, one of the sisters lives in the USA, so we left her a message on Messenger. The oldest sister, who lived in the same city as we did, came.

And now everything started to happen. Instead of focusing on the fact that our mother died, she started talking to us about our mum's property, where our mother was still lying in the next room, because it was only in the morning that the doctor could come from the emergency room to write out the death certificate (my mother died on the weekend, so it wasn't could have done by her family doctor) later people from the funeral home came and took her away.

I told my sister that we would come back to this conversation when we bury mom, that this was neither the time nor the place for this conversation. After a long time, she let go and agreed that I and her younger brother were right, of course we were supposed to do that.

At this point you would think that if normal siblings bury our mother together, we will honor her memory, that we will get along, better or worse, but we will get along.

At the beginning, of course, we got along at least on the surface.

The sister from the USA was supposed to come to the funeral, so we arranged a further date so that she could arrange the formalities at home and get a visa for arrival.

And when everything was done, and I thought that I would focus on mourning, with support at every step from my wife and my loving grandmothers, everything started to fall apart, just before the day when we were going to say goodbye to my mother for the last time.

The eldest sister started a text message to our brother about the apartment, my other sister concluded that my mother had a grudge against her, so she should not be at her funeral.

So only the three of us ended up saying goodbye to mom. But only in the cemetery.

Because the eldest sister, although we had previously agreed where the funeral would take place, to say goodbye to my mother in the family circle. She changed places and because she is the oldest family followed her to her house, leaving my brother and me alone. In recent years, no one was interested in my mother's health, only my brother and I took care of her. The sister made herself the most suffering person, despite the fact that when my mother was in the hospital again after a heart attack, she ordered her to die. She did not call her mother for several years, even on holidays, living a few streets away, she cut off her grandchildren, and the last time she called her mother after this incident, because she wanted something, as usual. This time she wanted her to stay with her family before settling in, this time her mother refused her for the first time, being taught that she could not count on her daughter in any matter. Because my daughter treated her like an ATM, she wanted to change the car, her mother had to take her old ones and pay a lot to her new whim. When my sister's children were small, my mother worked as a full-time babysitter and chauffeur, and my sister did not even think about giving her at least gas or making a living, because my mother did not work at that time.

We let go of all the wrongs that she had done to our mother and forgotten us, just to fulfill the last will of our deceased mother. And she started her game to show what is really important to her. So just to show yourself to people and show your superiority. Instead of saying goodbye to the person who sacrificed so much for us for the last time.

Of course, the apartment is not over. Although I wanted us to sit down and settle something together.

She's the eldest sister for the last few months, instead of focusing on getting along. He constantly writes and calls his younger brother to talk him over. That she feels sorry for him that he was left alone without his mother in the apartment she left, but she would help him to tell her what his mother left, what are the fees, has she left any debts.

My brother lives in this apartment, I help him keep it, or you could say that I am paying the fees for the time being. For him to get back on his feet and be able to deal with it, it is difficult because I have a sick son and three healthy children, but we help as much as we can, we pay fees, we transport an adult peasant, he has job interviews, we also arranged a job so that he had enough to eat, For the first 2 months he couldn't even catch anything to get enough money. We paid of the funeral fees because my sister from the USA did not feel well and my brother did not have anything to give. We helped everyone, not demanding repayment of the debt (and so far we do not mention, he will stand on his feet someday, at least I delude myself, if he will not give back the drama, but let him start living on his own). We took him to talk to an attorney to explain all the options for inheritance, but he never gets through. He lives in his imaginary world and the lies he feeds on to survive.

The worst thing is that at the moment I cannot afford to settle the matter from the legal side, and the sisters, instead of solving this problem with me, only make it difficult and give the younger boy brain water. They are not interested in the fact that the apartment has to be paid for. And let our brother get back on his feet. Only what my mother left behind, they all have only rights, but no one feels like doing any duties. From the moment of my mother's death, we try to introduce my brother to normal matters for an adult man (bills, purchases, contracts), all matters related to the funeral we did not exclude him, writing this text I think if anyone would think that we are talking about a 28-year-old man who showed independence only by working 5 months abroad (although this is not entirely true, because he did not arrange the job by himself, mother gave the money for the trip, and there he was sent parcels with food and more).

I am sorry that the siblings are getting more and more at odds, and instead of giving food for thought and prompting them to repair family relationships, death only deepens the disagreement. Where in all this is the will of the deceased, where family values. Everyone wants as much as possible for themselves, and preferably everything. I have a family, sisters too, if I move away from my brother, no one will stay for him, because the sister will kick him in the ass at the first better opportunity, when he will no longer be needed, as she did with my mother or with my family. I would like my brother to grow up and stop looking only at the tip of his nose, but each subsequent conversation makes me see more and more how selfish and demanding he is. Does it really have to look like this, you can't get people to get things done so that no one feels hurt ?! I am probably different and naive, hoping that something will change.

POLISH / POLSKI:

Co potrafią zrobić z człowiekiem pieniądze, albo mówiąc inaczej co się dzieje z rodzinnymi relacjami gdy na horyzoncie pokazuje się możliwość dostania dużych pieniędzy, nic nie robiąc, a co tak naprawdę jest ważne.

W tym roku w lipcu zmarła moja mama, pozostawiając po sobie mieszkanie, które jest dużo warte. Jej ostatnią wolą było żebyś w rodzinnej atmosferze razem z trójka mojego rodzeństwa, chowając do kieszenie różne zatarg, które się często zdarzają miedzy rodzeństwem . Pochowali ja razem, wspominając chwile które z nią spędziliśmy.

Może nie jestem najstarsze z mojego rodzeństwa, ale chciałem żeby chociaż ta część jej ostatniej woli się spełniła. Ale już od samego początku zaczęło się wszystko pod górkę.

Mama umarła w nocy, o czym powiadomił mnie mój młodszy brat , który z nią mieszkał, chociaż raczej powiedział mi , że mama bardzo źle się czuje, żebym jak najszybciej przyjechał. Byłem bardzo zdziwiony telefonem brata w środku noc, a tym bardziej ,że tego samego dnia widziałem się z mamusia i było po niej widać, że dobrze się czuje. Ale oczywiście od razu się poderwałem i pojechałem do nich, ale niestety nie udało mi się dojechać na czas.

Chociaż myślałem, że nic jej nie będzie, ponieważ mamie już parę razy takie sytuacje się zdarzały, ale kończyły się dobrze, niestety tym razem było inaczej.

Zadzwoniłem do mojej żony bardzo rozsypany emocjonalnie i powiedziałem jej że moja mama zmarła( oczywiście nie ja to stwierdziłem tylko pogotowie, które przyjechało po 40 min od wezwania). Żonka powiadomiła moje siostry o tym, że mama nie żyje, jedna z sióstr mieszka w USA wiec zostawiliśmy jej wiadomość na Messengerze. Najstarsza siostra ,która jak my mieszkała w tym samym mieście przyjechała.

I teraz zaczęło się wszystko dziać. Zamiast skupić się na tym , że zmarła nam mama , zaczęła z nami rozmawiać o mamy majątku, gdzie nasza mama , leżała jeszcze w pokoju obok, bo dopiero rano mógł przyjechać lekarz z pogotowia, żeby wypisać kartę zgonu ( mama zmarła w weekend dla tego nie mógł zrobić jej lekarz rodzinny)później przychyli ludzie z domu pogrzebowego i ją zabrali.

Powiedziałem siostrze, że wrócimy do tej rozmowy kiedy pochowamy mamę ,że nie jest to ani czas ani miejsce na tą rozmowę. Po dłuższym czasie odpuściła i przyznała mi i młodszemu bratu racje, oczywiście tak mieliśmy zrobić.

W tym momencie człowiek pomyślał by, że jak normalne rodzeństwo pochowamy razem mamę, uczcimy jej pamięć, że się dogadamy, lepiej albo gorzej ale się dogadamy.

Na początku oczywiście się dogadaliśmy przynajmniej z pozoru.

Siostra z USA miała przylecieć na pogrzeb więc ustaliliśmy dalszy termin , żeby mogła zdarzyć z załatwieniem formalności u siebie i dostać wizę na przylot.

I gdy wszystko już było dopięte i myślałem, że skupie się na żałobie, ze wsparciem na każdym kroku od mojej żony i kochających swoja babcie moich dzieci, wszystko zaczęło się sypać, tuż przed dniem kiedy mieliśmy pożegnać ostatni raz mamę.

Najstarsza siostra zaczęła sms do naszego brata w sprawie mieszkania ,moja druga siostra doszła do wniosku, że mama miała do niej o coś żal więc nie powinna być na jej pogrzebie.

Więc skończyło się na tym, że tylko w trójkę pożegnaliśmy mamę. Ale tylko na cmentarzu.

Ponieważ najstarsza siostra, chociaż wcześniej ustaliliśmy gdzie odbędzie się stypa po pogrzebie, żeby w rodzinnym gronie pożegnać mamę. Zmieniła miejsce a ponieważ jest najstarsza rodzina poszła za nią do jej domu zostawiając mnie i brata samych. Ostatnie lata nikt nie interesował się zdrowiem mojej mamy , tylko ja z bratem, opiekowaliśmy się nią. Siostra zrobiła z siebie najbardziej cierpiąca osobę pomimo, że kiedy mama po raz kolejny była w szpitalu po zawale kazała jej zdychać. Do mamy nie dzwoniła przez kilka lat nawet w święta mieszkając kilka ulic dalej, odcięła wnuki, a ostatni raz dzwoniła do mamy po tym incydencie, bo jak zwykle coś chciała. Tym razem chciała, żeby mogła u niej z rodzinką pomieszkać zanim się w nowym domu urządzi tym razem mama po raz pierwszy jej odmówiła, nauczona tym, że na córkę nie może liczy w żadnej kwestii. Bo córka traktowała ja jak bankomat, chciała zmienić auto mama musiała brać jej stare i dopłacać sporo do jej nowego kaprysu. Gdy dzieci siostry były małe, mama robiła za pełnoetatową opiekunkę i szofera, a siostra nie pomyślała nawet, żeby jej choć za benzynę oddać czy do życia się dołożyć bo, mama wtedy nie pracowała.

Puściliśmy wszystkie krzywdy, które wyrządziła mamie i nam w niepamięć, żeby tylko wypełnić ostatnią wole naszej zmarłej mamy. A ona rozpoczęła swoją grę, żeby pokazać co tak naprawdę dla niej jest ważne. Czyli tylko to żeby pokazać się ludziom i pokazać swoją wyższość. Zamiast ostatni raz pożegnać razem osobę która tyle dla nas poświeciła.

Oczywiście sprawa mieszkania się nie skończyła. Chociaż chciałem żebyśmy na spokojnie usiedli i ustalili coś razem.

To najstarsza siostra przez ostatnie miesiące , zamiast skupić się na tym żebyśmy się dogadali. Non stop pisze i dzwoni do młodszego brata żeby go przekabacić. Że jest jej jego żal, że został sam bez mamy w mieszkaniu które zostawiła, ale ona mu pomoże, żeby tylko jej powiedział co mama zostawiła po sobie jakie są opłaty, czy mama zostawiła jakieś długi.( A o co jej może chodzić?)

Brat mieszka w tym mieszkaniu, pomagam mu je utrzymać, a raczej można powiedzieć, że na razie robię opłaty. Żeby on stanął na nogi i był w stanie z tym sobie poradzić, jest ciężko bo mam chorego syna i jeszcze troje zdrowych dzieci, ale pomagamy jak możemy , robimy opłaty woziliśmy dorosłego chłopa ma rozmowy kwalifikacyjne, załatwialiśmy dodatkowo pracę, żeby miał za co zjeść , on przez pierwsze 2 mc nawet nie potrafił czegokolwiek złapać, żeby mieć za co żyć. Opłaciliśmy ¾ opłat pogrzebowych bo siostra z USA się nie poczuwała a brat nie miał z czego dać. Pomagaliśmy że wszystkim, nie domagając się spłaty długu ( i do tej pory nie wypominamy, kiedyś stanie na nogi, tak się przynajmniej łudzę, jak nie odda też dramatu nie będzie, ale niech zacznie żyć na własny rachunek) . Zabraliśmy go na rozmowę z adwokatem, żeby objaśnił nam wszystkie opcje jeśli chodzi o spadek, ale nic do niego nie dociera. Żyje w swoim urojonym świecie i kłamstwach, którymi się karmi aby przetrwać.

Najgorsze jest to, że na chwilę obecną nie stać mnie na to żeby załatwić sprawę od strony prawnej, a siostry zamiast rozwiązać ze mną ten problem tylko utrudniają i robią młodszemu wodę z mózgu. Nie interesuje ich to że mieszkanie trzeba opłacać. I żeby nasz brat stanął na nogi. Tylko to co mama zostawiła, wszyscy maja tylko prawa ale, żadne się do obowiązków nie poczuwa. Od chwili śmierci mamy staramy się wprowadzić brata w normalne sprawy dla dorosłego człowieka ( rachunki, zakupy, umowy), wszystkie kwestie z pogrzebem związane z niczego go nie wykluczaliśmy, pisząc ten tekst myślę, czy ktokolwiek mógł by pomyśleć, że mowa o 28 letnim facecie, który samodzielnością wykazał się tylko pracując 5 miesięcy za granicą ( choć i to nie do końca prawda, bo pracy nie załatwił sam, na wyjazd kasę dała mama, a tam miał wysyłane paczki z żywnością i nie tylko ).

Jest mi przykro, że rodzeństwo robi się coraz bardziej skłócone, a śmierć mamy zamiast dać do myślenia i skłonić do naprawy relacji rodzinnych, jeszcze bardziej pogłębia niezgodę. Gdzie w tym wszystkim jest wola osoby zmarłej, gdzie wartości rodzinne. Każdy chce tylko dla siebie jak najwięcej, a najlepiej wszystko. Ja mam rodzinę, siostry też, jeśli ja się odsunięta od brata nikt mu nie zostanie, bo siostra przy pierwszej lepszej okazji kopnie go w dupę, jak już nie będzie potrzebny, tak jak zrobiła to z mamą, czy z moja rodziną. Chciał bym, żeby brat dorósł i przestał patrzyć tylko na czubek nosa, ale każda kolejna rozmowa sprawia, że coraz bardziej widzę jak jest egoistyczny i roszczeniowy. Czy naprawdę tak to wszystko musi wyglądać, nie można jął ludzi pozałatwiać wszystkich spraw tak by nikt nie czuł się skrzywdzony?! Jestem chyba jakiś inny i naiwny licząc na to, że coś się zmieni.