(TUR-ENG)TÜRKİYE'DE ZOR GÜNLER-DIFFICULT DAYS IN TURKEY

Dün gece hiç uyuyamadım. Çok yorgun olmama rağmen bir türlü gelmeyen uykum sinirimi bozmaya başlamıştı. Neyse ki uykuya dalmışım. Gece 3 ve 4 arası bir zaman diliminde uyumuş olmalıyım.

Uyuduğumu bile anlamadan saat 7 de alarmla beraber gözlerimi açtım. Sanki gözümü kapatıp bir dakika sonra açmış gibiydim. Telefonumda normalin dışında bir cevapsız arama ve mesaj sayısı ile uyandım. Uykum çok hafif olduğu için telefonumu her zaman sessize alır uyurum. Durum böyle olunca arayanların hiç biri ulaşamamış. Arayanlar başta annem, babam olmak üzere AFAD(afet ve acil durum yönetim başkanlığı) kurumundan tanıdığım insanlardı. Afad gönüllüsü olduğum için her hangi bir afet ve ya acil durum olduğunda hemen haberim olur.

Haliyle korktum. Bu bir felaket olduğunu gösteriyordu. İlk iş annemi aradım. Diyarbakır’da yani memleketimde deprem olduğu haberini aldım. Arabada oturuyoruz ve bekliyoruz dediler. İyi olduklarını öğrenince kapatıp mesajları ve haberleri inceledim. İlimiz Kahramanmaraş’ta deprem olduğu ve beraberinde 10 ilimizin etkilendiğini öğrendim. Bu çok korkunç bir haberdi. İnanmak istemedim. Bahsi geçen illerin çoğu yaşadığım, ailemin bulunduğu ve ya dostlarımın olduğu yerler.
Gözümün önüne gelen enkaz manzaraları sonucu gözlerim yaşardı. Tüm günüm bu haberleri takip etmek ve sevdiklerime ulaşmakla geçti. Ülkece çok kötü bir güne uyandık. Afetin yaşandığı illerde yaşayan arkadaşlarıma geçmiş olsun dileklerimi sunuyorum. Bu zor günleri hep beraber atlatacağımızı düşünüyorum.

(ENG)

I didn't get any sleep last night. Although I was very tired, the sleep that did not come was starting to disturb me. Fortunately, I fell asleep. I must have slept sometime between 3 and 4 am.

Without even realizing that I was sleeping, I opened my eyes at 7 am with the alarm. It was as if I had closed my eyes and opened them a minute later. I woke up to an unusual number of missed calls and messages on my phone. I always put my phone on silent because I'm a very light sleeper. As such, none of the callers were able to reach him. The callers were people I knew from AFAD (Disaster and Emergency Management Presidency), especially my mother and father. Since I am an Afad volunteer, I am immediately informed in case of any disaster or emergency.

I was afraid anyway. This proved to be a disaster. My first job was to call my mom. I got the news that there was an earthquake in Diyarbakır, in my hometown. They said we are sitting in the car and waiting. When I found out they were fine, I turned it off and looked at the messages and news. I learned that there was an earthquake in our city, Kahramanmaraş, and that 10 of our cities were affected. This was terrible news. I didn't want to believe it. Most of the mentioned provinces are where I live, where my family is or where my friends are.

I was in tears at the sights of the wreckage that came before my eyes. I spent my whole day following these news and reaching out to my loved ones. We woke up to a very bad day for the country. I offer my best wishes to my friends living in the provinces where the disaster took place. I think we will get through these difficult days together.