နုလို့မရ ကြမ်းပေးမှ

ရေးစရာစိတ်ကူးလေးရှိတော့ ဖုန်းမကိုင်အား။
ဖုန်းလေးကိုင်ပြီ စာရေမည်ကြံတော့ စိတ်ကူး
က မထွက်လာ။ ရေးဖို့ စိတ်ကူးထားသော
အတွေစက ပြန်ရှာမရ။ ဖုန်းကြီးကိုင်ပြီး
ငေးနေစဉ် ခြံပြင်မှ နွားငါးကောင်ကို
မြင်လိုက်ရသည်။ မြို့ထဲမှာ တွေ့ရခဲသည့်
နွားများဖြစ်သည်။

နွားများကို အငှားမောင်းသူက နောက်မှ
လိုက်၍ တုတ်တချောင်းဖြင့် လိုက်ပါကာ
မောင်းနေသည်။ နွားမောင်းသူက အမျိုသမီး
ဖြစ်ပြီး ကုလားမကြီးတဦးဖြစ်သည်။
ရှေ့မှ နွားများက ဖြောင့်ဖြောင့်
တန်းတန်းသွားကြသည်။ နောက်မှ ကျန်နေ
ခဲ့သည့် နွားနှစ်ကောင်က အစာ စားရင်း
ကျန်နေခဲ့သည်။

နွားများငေးရင်း မျက်စိ စင်းလာသည်။
စာရေးဖို့ အာရုံယူပါအုံးမည်
စိတ်ကူးကာ ပက်လက်လေးလှန်ကာ
မျက်လုံးမှိတ်၍ စဉ်စားနေမိသည်။

"ဟဲ့ လုပ်ပါအုံး ဟဲ့ ငါ့ကန်စွန်းခင်းကို နွားတွေ
ဝင်စားနေတယ်၊ ဟယ် ခရေပင်လေးရော
စားနေတယ် လုပ်ပါအုံးဟဲ့ ခြောက်ပါအုံး၊
မောင်းကြပါအုံး"

အမ စကားကြောင့် တုတ်တချောင်းယူကာ
နွားမောင်းထွက်ခဲ့ရသည်။

"ဟေး ဟေ့ ဖြောင်းဖြောင်း သွားသွား"

ကျွန်တော့်အသံကြောင့် နွားနှစ်ကောင်က
ကန်စွန်းခင်းမှ အနည်းငယ်ခွါကာ ဘေးနားရှိ
မြက်ပင်များနှင့် အခြားအပင်များကို
စားနေကြသည်။ ကျွန်တော်လည်း ကန်စွန်းခင်း
မစား ပြီးရောဆိုကာ အသာကြည့်နေလိုက်သည်။

မောင်မင်းကြီးသားနှစ်ကောင်က ကိုယ်တွေ
အလစ်ထင်ပြီး မြက်စားနေရာမှ ကန်စွန်းခင်း
ထံသို့ မသိမသာ နှုတ်သီးများက ရောက်လာ
ကြသည်။ ထိုအခါ ကျွန်တော့်မှာ နွားကျောင်းသား
တခါပြန်လုပ်ရပြန်သည်။ အံမယ် ဒီတခါ
ပါးစပ်ကအော် လက်ကတုတ်ဖြင့် အသံပေး
ပါသော်လည်း ထိုနွားနှစ်ကောင်က သူတို့
ကြောပေါ် တုတ်မကျသဖြင့် အစားမပျက်ပါချေ။

ကျွန်တော့်မှာ နွားနှစ်ကောင်ကို တုတ်ကြီး
ကိုင်ပြီး ငိုင်ငေးကြည့်နေစဉ်။

"အလာ ဒီနှစ်ကောင် ကျန်ခဲ့ပါတယ် အောင်မေ့ဒယ်
ဒမယ် လာစားနေကြတာကို"

ကုလားမကြီးက ပါးစပ်မှ ပြောရင်း နွားနှစ်ကောင်
ကြောပြင်ကို တဗျမ်းဗျမ်းဆော်ရင်း သူ့နွားနှစ်ကောင်
ကို ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ ထိုမှသာ သကောင့်သား
နွားနှစ်ကောင်လည်း ဝုန်းကနဲ့ ပြေးကြကာ
ကန်စွန်းခင်းမှ ထွက်ခွါသွားကြပါလေသည်။
ထိုနွားနှစ်ကောင်ကို ကြည့်၍ တခါတလေတော့လည်း
နုလို့မရ ကြမ်းပေးမှ ရပါကြောင်း နွားနှစ်ကောင်က
ကျွန်တော့်ကို ပြသသွားကြသည်။

@htwegyi
16-1-2022