The other day my girlfriend told me that she laughs at my old photos and things I post on Facebook. I had forgotten Facebook even existed. I mean, it's been years since I've been on there or actively shared anything. Then I decided to go and take a look. Exactly 10-12 years ago, I posted so many funny and embarrassing things there that I couldn't believe my eyes. I mean, it was funny at first, but as I read it, I wondered to myself what I was thinking when I posted it. And then I thought why not ask about it on Hive. Of course, I will tell you a few things from my life while asking you.

source

When I think about the most embarrassing moments in my life, two things come to mind. First, I was an elementary school student and my parents invited the teachers for dinner. They were asking how I was doing in school and everyone was very pleased with me. Then they laughed and asked my mother what I thought about the teachers. My mother said that I told her that all the lessons were going well, only that the science teacher was not explaining the lessons well. My science teacher was also present at the table and he turned red. Then he tried to explain himself. He said that he had actually done his best and he didn't know why I had said that. I didn't know what to say either, the reason was obvious. When our science teacher was sick, he would get angry in class and when I think about it now, that's normal, but at the time, as a little kid, it bothered us. After that day I could never look my science teacher in the face haha. When I met her years later, she had already forgotten about it and I pretended it never happened.

resource

The second thing is my Facebook posts. Yes, they are even worse than the shitposts here haha. I mean I was a kid and I don't know why I posted like I was in lovesickness. I promoted some pages and a lot of other shit. I tagged some friends and shared jokes for them. "Hey man, this joke will make you laugh". It's ridiculous haha. I also posted a lot of pictures of me looking terrible. I don't know why no one warned me about it, I guess no one around me realizes that it's bad. Also, I should not forget that I posted a lot of ranting and raving, which is a favorite of teenagers haha. One of the funniest ones is "If we were afraid of iron, we wouldn't get on a train". The funny thing is that I've only been on the train a few times in my life and I had never been on a train when I shared that post. For those who don't know, this is a Turkish proverb.source

Oh, there is another one and it was not really my fault. I was at home with my girlfriend and the power went out. I told her to go and check the switches etc. She said she had looked everywhere and there was no problem. So I called a service to fix it and he asked us to check everything before he came. I told them that I had already checked and there was no problem, but they said that there was no fault in the system so we should check it. I got up and checked to see if the power was on. It still wasn't and when I went and looked I saw that one of the switches was off. Suddenly on the phone I couldn't think of a lie to tell and I admitted that one of the switches was off. The woman on the phone laughed and I was very, very embarrassed. But as I said, it was my girlfriend's fault, not mine.

Thank you for reading, what was the most embarrassing moment in your life? Don't forget to share it with me. You can share your own post or you can share it in the comments. Don't forget to tag me if you share your own post so I can support you and engage with you. Have a great day.

TR

Geçen gün kız arkadaşım bana Facebook'ta eski fotoğraflarıma ve paylaştığım şeylere bakıp güldüğünü söyledi. Facebook'un varlığını bile unutmuştum. Yani oraya girmeyeli yıllar oldu ya da aktif olarak bir şeyler paylaşmayalı. Ondan sonra girip bir göz atmaya karar verdim. Tam olarak 10-12 yıl önce orada o kadar komik ve utanç verici şeyler paylaşmışım ki gözlerime inanamadım. Yani başta komikti ama okudukça kendi kendime acaba bunları paylaşırken ne düşünüyordum diye düşündüm. Sonra da neden bunu Hive'da sormayayım dedim. Tabi ki size sorarken kendim de hayatımdan birkaç şey anlatacağım.

source

Hayatımdaki en utanç verici anları düşününce aklıma iki şey geliyor. Birincisi ilköğretim öğrencisiydim ve ailem öğretmenleri yemeğe çağırmıştı. Benim okuldaki durumumu soruyorlardı ve herkes benden çok memnun olduğunu söyledi. Daha sonra onlar da gülerek anneme benim öğretmenlerle ilgili ne düşündüğümü sordular. Annem bütün derslerin iyi geçtiğini sadece Fen bilgisi dersi öğretmeninin dersleri iyi anlatamadığını söylediğimi söyledi. O esnada sofrada Fen bilgisi öğretmenim de vardı ve hoca kıpkırmızı oldu. Sonra kendini açıklamaya çalıştı. Aslında elinden geleni yaptığını ve benim neden böyle dediğimi bilmediğini söyledi. Ben de ne diyeceğimi bilmiyordum. Aslında sebep belliydi. Fen bilgisi öğretmenimiz hastalandığında sınıfta sinirli oluyordu ve şu an düşündüğümde bu gayet normal ama o zaman küçük bir çocuk olarak bu bizi rahatsız ediyordu. O günden sonra fen bilgisi öğretmenimin yüzüne asla bakamadım haha. Yıllar sonra karşılaştığım zaman o olayı çoktan unutmuştu ve ben de hiç yaşanmamış gibi davrandım.

resource

İkinci şey ise Facebook postlarım. Evet, buradaki shitpostlardan bile daha kötüler haha. Yani bir çocuktum ve neden aşk acısı çekermiş gibi postlar paylaşmışım bilmiyorum. Bazı sayfaların tanıtımını yapmışım ve daha birçok saçma şey. Bazı arkadaşlarımı etiketlemişim ve onlara özel espriler paylaşmışım. "Hey dostum bu şaka seni güldürür". Çok saçma haha. Ayrıca bir sürü berbat çıktığım fotoğraf da paylaşmışım. Neden bu konuda kimse beni uyarmamış bilmiyorum. Sanırım etrafımdaki kimse de onun kötü olduğunun farkında değil. Ayrıca şunu da unutmamalıyım. Ergenlerin favorisi atarlı giderli sözler paylaşmışım haha. En komiklerinden bir tanesi "Demirden korksak trene binmezdik". Komik olan şey hayatımda sadece birkaç defa trene bindim ve o yazıyı paylaştığımda hiç trene binmemiştim. Bilmeyenler için bu bir Türk atasözü. kaynak

Oh, bir tane daha var ve bu aslında benim suçum değildi. Kız arkadaşımla evdeydik ve elektrikler kesildi. Ona gidip şalterleri kontrol etmesini vs söyledim. O da her yere baktığını ve problem olmadığını söyledi. Ben de tamir etmesi için bir servis aradım. Servis gelmeden önce her yeri kontrol etmemizi istedi. Onlara zaten kontrol ettiğimi ve problem olmadığını söyledim ancak onlar sistemde herhangi bir arıza görünmediğini bu yüzden kontrol etmemizi istediler. Ayağa kalktım ve elektriklerin gelip gelmediğini kontrol ettim. Hala yoktu ve gidip baktığımda şalterlerin bir tanesinin kapalı olduğunu gördüm. Telefonda aniden söyleyecek bir yalan bulamadım ve şalterlerin birinin kapalı olduğunu kabul ettim. Telefondaki kadın güldü ve ben çok çok utandım. Ama dediğim gibi bu aslında benim değil kız arkadaşımın suçuydu.

Okuduğunuz için teşekkür ederim, sizin hayatınızdaki en utanç verici an neydi? Bunu benimle paylaşmayı unutmayın. İsterseniz kendi postunuzu paylaşabilirsiniz, isterseniz yorumlarda paylaşabilirsiniz. Kendi postunuzu paylaşırsanız beni etiketlemeyi unutmayın, bu sayede sizi destekleyebilirim ve etkileşime girebilirim. Harika bir gün geçirin.