(EN - TR) Hello Hive Family, I'm Nermin. / Merhaba Hive Ailesi, Ben Nermin.

Hello everyone, I'm here. My name is Nermin. My adventure of meeting Hive started with @bilgin70 and @bilginhilal. I would like to thank them for introducing me to this platform. When I explained the feature of the application, I was interested. I became a member because I love writing, learning new things and exploring. I hope we will all have a nice and fun time together. I love taking photos and keeping them as memories. In this post, I would like to introduce myself and share my old memories with you.

Herkese merhaba ben geldim. İsmim Nermin. Hive ile tanışma serüvenim @bilgin70 ve @bilginhilal ile başladı. Beni bu platformla tanıştırdıkları için kendilerine teşekkür ederim.
Uygulamanın özelliğini anlatınca ilgimi çekti. Yazmayı, yeni şeyler öğrenmeyi ve keşfetmeyi sevdiğim için ben de üye oldum. Umarım hep birlikte güzel ve eğlenceli zamanlar geçiririz. Fotoğraf çekmeyi ve anı olarak saklamayı seviyorum. Sizlerle bu gönderimde kendimi tanıtmak ve eski anılarımı paylaşmak istiyorum.

I was born and raised in Izmir as a child of a family from Karaman. Since my childhood, I hoped that the profession I had to choose would benefit both myself and those around me. I preferred to push my conditions, get out of my comfort zone and research and pursue what I was curious about.
After my 2012 high school graduation, I was of the opinion that it would be appropriate to discover myself and choose a profession accordingly rather than starting a university program immediately. After graduation, I participated in the cultural trips and sports camps of the Ministry of Youth and Sports of the Republic of Turkey. I believe that seeing new cities and meeting new people broadened my horizons. I learned the concept of "volunteer" when I became a member of the Turkish Aeronautical Association and later took part in various projects organized by non-governmental organizations.

Karamanlı bir ailenin çocuğu olarak İzmir’de doğdum büyüdüm. Çocukluğumdan itibaren seçmem gereken mesleğin hem kendime hem etrafımdakilere yarar sağlamasını umdum. Şartlarımı zorlamayı, konfor alanımdan çıkmayı ve merak ettiklerimi araştırıp peşinden gitmeyi tercih ettim.
2012 lise mezuniyetim sonrası hemen bir üniversite programına başlamaktansa kendimi keşfetmeyi ve ona göre bir meslek seçmenin uygun olacağı kanısındaydım. Mezun olduktan sonra Türkiye Cumhuriyeti Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın kültür gezilerine ve spor kamplarına katıldım. Yeni şehirler görmenin ve yeni insanlarla tanışmanın ufkumu genişlettiğine inanıyorum. Türk Hava Kurumu’na üye olmamla birlikte ‘’gönüllü’’ kavramını öğrendim ve ilerleyen zamanlarda sivil toplum kuruluşlarının düzenlediği çeşitli projelerde yer aldım.

I started aviation sports while socializing and learning.
I got my paragliding pilot's license in April 2013 and experienced my first flight in the sky. In June 2013, I participated in a promotional flight draw with a trainer plane at an air show I attended and I got on a plane for the first time on June 9, my birthday. On my second flight in August 2014, I jumped out of the plane with a parachute.

Sosyalleşerek öğrenirken havacılık sporlarına başladım.
Yamaç paraşütü pilot lisansımı Nisan 2013’te aldım ve ilk defa gökyüzüne çıkmış uçuş deneyimini yaşamış oldum. Haziran 2013’te katıldığım bir hava gösterisinde eğitim uçağıyla tanıtım uçuşu çekilişine katıldım ve doğum günüm olan 9 Haziran’da ilk kez bir uçağa binmiş oldum. Ağustos 2014’te ikinci uçağa binişimde ise paraşütle uçaktan atladım.

Later that year, I went to Samsun for university. I continued my education while working as a short-term waiter in a cafe for about 2 years.
When the department I wanted to study did not satisfy me, I returned to Izmir, my hometown, and deregistered from university.

Daha sonra aynı yıl üniversiteye Samsun’a gittim. Bir kafede yaklaşık 2 sene kısa süreli garson olarak çalışırken eğitimime devam ettim.
Okumak istediğim bölüm beni tatmin etmeyince memleketim olan İzmir’e geri döndüm ve üniversite kaydımı sildirdim.

I always had my heart set on having a profession in the aviation sector. I guess I didn't pursue my dreams enough, I couldn't be persistent. I took the most accessible job opportunities. I worked in various sectors as a cashier and pre-accountant respectively. This year, I gathered the courage to pursue my dreams and enrolled in Atatürk University civil air transportation management program.

Gönlümde hep havacılık sektöründe bir meslek sahibi olmak vardı. Sanırım hayallerimin peşinden yeteri kadar gitmedim ısrarcı olamadım. En ulaşılabilir iş fırsatlarını değerlendirdim. Sırasıyla kasiyer ve ön muhasebeci olarak çeşitli sektörlerde çalıştım. Bu yıl hayallerimin peşinden gidebilme cesareti toplayarak Atatürk Üniversitesi sivil hava ulaştırma işletmeciliği programına yazıldım.

I have struggled a lot with myself to turn my amateur interest into a professional career. Although I sometimes feel like I am late for something, I console myself by believing that each experience I have had has given me something and added value to the formation of my personality. If there is anyone who reads this article to the end, I suggest to them: it may be difficult to follow your dreams, but they should try at least a few times. Otherwise, years and years have passed and we regret saying "if only..." with those enthusiasms in us. If we are still alive and still have the enthusiasm in us, I say try it.
Take care of yourself and believe in your own dreams first. I am very happy to be among you. See you in my next article. Thank you for reading.

Ben amatör ilgi alanımı profesyonel kariyerime dönüştürmek için kendimle çok mücadele ettim. Bazen kendimi bir şeylere geç kalmış gibi hissetsem de yaşadığım her bir deneyimin bana bir şeyler kazandırdığına ve kişiliğimin oluşmasına değer kattığına inanarak kendimi teselli ediyorum. Bu yazımı sonuna kadar okuyan birileri varsa onlara: hayallerinin peşinden gitmenin belki zor olacağı ama en az birkaç kez denemeleri gerektiğini öneririm. Yoksa aradan yıllar yıllar geçmiş ve biz içimizdeki o heveslerle ‘’keşke…’’ diyerek pişmanlık yaşıyoruz. Hala hayatta ve içimizde heves varsa deneyin derim.
Kendinize iyi bakın ve önce siz kendi hayallerinize inanın. Sizlerin arasında olmaktan çok mutluyum. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere. Okuduğunuz için teşekkürler.