İkinci Yıl Özel Yazısına HOŞ-GEL-Dİ-NİZZZZZ!

-İkinci Yıl Dönümü

Herkese merhaaaaaaabaaaaaaaaaa! Nasılsınız? Şu günlerde mutlu hissetmek pek mümkün değil. Herkes mutlu olmaktan pişman olur durumda. Kötü günler geçiriyoruz bunları unutmak pek olası değil. Ama bir yerden sonra önümüze bakmaya mecburuz. Hayat bir şekilde devam ediyor ve zaman akıp gidiyor. Bu yüzden keşke dememekte fayda var. Hayallerinizi ertelemeyin ve bir an önce harekete geçin derim. En azından ben öyle yapmak istiyorum. Bu yüzden bazı hazırlıklar yapmaya başladım. Kendime bir tripod satın aldım. Aslında tripodu alalı 2 ay oldu. Ama hala video çekmeye başlamadım. Kendi videolarımı çekmek istiyorum. Yazmak bile bana bu kadar iyi geliyorsa konuşmak nasıl olur kim bilir? Eğer üşenmezsem bu işle biraz uğraşmak istiyorum. Ama ne zaman başlarım gerçekten bilmiyorum.

Bugün hivedaki ikinci yıl dönümüm. Ve bundan bahsetmek için buradayım. Hive doğum günüm kutlu olsunnnnnnnnnnnn! Koca bir yıl oldu. Neler neler. Önce hayatımın aşkını bulduğuma inandırıldım. Meğer hayatımın en büyük hayal kırıklığı olacakmış diye bir konuşma yapasım geldi. Aşk-ı Memnu benim hayatıma imza atmış sanırım ahahahahaha. Şaka bir yana burada zaman gerçekten çok hızlı geçiyor. Kolaj fotoğrafı hazırlarken ne çok fotoğraf çektiğimi farkettim. Fotoğrafların her birinde de farklı bir değişim var. O yüzden son birkaç aydan fotoğrafları karıştırarak bir kapak fotoğrafı hazırladım. Yoksa daha çoooook fotoğraf var. Sanırım hayatı sosyal medya olarak yaşıyorum ve bu da çok hoşuma gidiyor. Hayatımdan bazı anları paylaşmak ve insanların tepkilerine yanıt vermek hoşuma gidiyor.

Dolu dolu bir yıl geçirdiğimi düşünüyorum. Bir sürü şey yaptım. Yılımın çoğunluğu depresyonla geçti ama son birkaç aydır psikolojik olarak daha güçlü hissediyorum. Sanırım bu şekilde olmak bana iyi geliyor. Yeni şeyler denemeyi yeni yerlere gitmeyi yeni şeyler tatmayı seviyorum. Sanırım kendi başıma mutlu olabilmek beni doygunluk seviyesine ulaştırıyor. Hayatımda biri olmayınca daha sağlıklı bir insana dönüşüyorum. Sağlıklı olunca da diğer her şey kendiliğinden geliyor zaten.

Bu aralar çok dinamik hissettiğim için sürekli geziyorum. Bunlar da geçen hafta arkadaşlarımla denediğim yemekler. Biri klasik dana etli noodle diğeri ise bir çeşit uygur yemeği. Uygur yemeği oldukça acıydı. Yerken ağladığımı söylemeden edemeyeceğim.

Benim için pek yeni bir yer sayılmaz ama geçtiğimiz ay İzmir'deydim. Bu haftanın başında İstanbul'a döndüm. Evimden uzaklaşmak başta iyi gelse de son zamanlarda sıkıldım diyebilirim. İnsanın evi gibisi yok ya. Mesela saçını kestirmek istiyorsun kendi berberin değil, güvenemiyorsun. Ya da bir yere gitmek istiyorsun ulaşım çok sınırlı. Sınırlıdan kastım İstanbul'a kıyasla çok daha zor. İstanbul'da metro ve metrobüsle şehirin çoğunluğunu gezebiliyorsunuz mesela. Bence bu çok önemli bir nokta. İnsanlara konfor alanı sunan bir faktör. Ama yine de İzmir de her şeyiyle güzel bir şehir.

İzmir'de zaman geçirirken en iyi arkadaşım kuzenimdi. Her yere beraber gidip her yerden beraber geliyorduk. Beraber kitap okuduk, beraber ders çalıştık, beraber yemek yedik, beraber dışarı çıktık kısacası her şeyi beraber yapıyorduk. Eğleniyordum bu yüzden zamanım verimli geçiyordu. Makyaj yeteneklerini üzerimde denemesine izin vermem onu en çok güldüren şeydi. Ona kapatıcı kullanımı, kontür yapımı gibi şeyler öğrettim. Bu konuda pek becerikli değil ama kesinlikle hevesli :D. Bazen onun taçlarını takıyordum ya da tokalarını kullanıyordum. Sanırım bu favori tacım. Kabul edin bana çok yakıştı ahahahaha.

Aslında belki de bu yazının teşekkür dolu bir ikinci yıl yazısı olması gerekiyordu. Ama fotoğraflara her bakışımda anılarım canlandı ve ben de hislerimi yazıya döktüm. Amacımdan uzak ama kesinlikle düşündüğümden daha samimi bir yazı oldu. Tüm bu süreçte yanımda olan herkese teşekkür ederim. Beni samimi görebilen ya da içtenliğimi algılayan insanlar her zaman benim için özeldir. Günden güne bu liste azalsa da başroller benim için hep aynıydı. Bu yüzden @damla, @mehmetfix ve @sudefteri 'ne ayrıca teşekkür etmek istiyorum. Mehmetciğim teşekkürü kaptın hadi yine iyisin. Beni buraya getirdiğin için sana minnettarım.

Beni seven oldu sevmeyen oldu. Hepimiz için geçerli bir şey bu aslında. Yüzümüze iyi konuşup arkamızdan iş çeviren çok kişi oluyordur. Ama bunlara takılmamak gerektiğini düşünüyorum. Sosyal ortamlarda rekabet her zaman olur. Biri beni sevmiyor diye eğilip tacımı düşüremem. Siz de yapmayın. Ne yaparsak yapalım bazıları bizi sevmezler. Haters gonna hate hate diyorum ve yazımı burada sonlandırıyorum. Kendinize çooook iyi bakın askolar. Bir sonraki görüşmemize kadar sevgiyle kalın. Hoşça Kalııııın!

For the best experience view this post on Liketu