Czy ustawodawcy rzeczywiście o to chodziło?

Prawo jest sztuką czynienia tego, co dobre i słuszne. Tyle w teorii, w praktyce dzisiaj pokażę wam jak niewielka zmiana podjęta w jakimś celu, może doprowadzić do zgoła odmiennych skutków.

Co to jest, a właściwie było EPU

EPU to Elektroniczne Postepowanie Upominawcze, które w skrócie miało polegać szybkości, prostocie i taniości. Nie dołączasz do pozwu dowodów, tylko opisujesz jakie masz dowody na poparcie swoich twierdzeń, a pozwany jeżeli nie zgadza się z nakazem jaki otrzyma wystarczy, że napisze sprzeciw w ciągu dwóch tygodni od otrzymania. W sprzeciwie wystarczą twoje dane, sygnatura sprawy i cokolwiek, z czego wynika, że się nie zgadzasz z nakazem.
Dotychczas wniesienie sprzeciwu powodowało skierowanie sprawy do trybu zwykłego w sądzie miejscu zamieszkania powoda. EPU zajmuje się specjalny sąd-fabryka w Lublinie.

Korzyści z EPU były ogromne, pozwoliły w znacznej części odciążyć sądy, a postępowanie było tańsze dla wszystkich. Problemem nie było EPU, masowi wierzyciele, tylko nasi kochani współobywatele, którzy:

• olewali obowiązek meldunkowy, nie odbierali poczty,
• udawali, że problem sam zniknie,
• nie korzystali z pomocy kogoś bardziej zorientowanego.

Media obiegały historie ludzi, którzy o nakazie dowiadywali się od komornika, że złodzieje hurr durr. W swojej pracy w tej branży nigdy nie spotkałem się z sytuacją, w której wskazano zupełnie nieznany pozwanemu adres, a spraw antywindykacyjnych przewinęło się u nas tysiące. Czy to wina wierzyciela, ze dłużnik się wyprowadził i nie poinformował go dokąd?

Kiedyś nawet popełniłem poradnik antywindykacyjny, który w dużej mierze pozostaje aktualny.

W każdym razie, pod presją medialną rządzący wybijali zęby EPU i całemu prawnemu dochodzeniu należności (w przeciwieństwie do tego bezprawnego). Całkiem niedawno, rządzący wpadli dodatkowo na pomysł jak utrudnić wniesienie pozwu a zarazem poprawić statystyki sądowe:

Oficjalnie oczywiście wskazywano na potrzebę ochrony dłużników, którzy są stroną słabszą w sporze z krwiożerczymi wierzycielami.

Jaka różnica?
wcześniej sprawa leciała do właściwego sądu rejonowego, jeśli należności były przedawnione, niewykazane, czy po prostu nieistniejące, to ten sąd oddalał powództwo, a jeśli byłeś reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, sąd zasądzał również zwrot kosztów zastępstwa prawnego.
obecnie sąd po prostu umarza postępowanie. Jeśli wierzyciel chce kontynuować sprawę może wnieść do sądu pozew w terminie 3 miesięcy i na żądanie sąd uwzględni koszty postępowania w EPU.

W czym problem ?

Że to tylko teoria. Wierzyciele zamiast wnosić pozwy do sądu tradycyjnie, ponownie wnoszą sprawę w EPU. A nuż klienta już nie będzie stać na poradę, przegapi termin, albo z innych powodów nie wniesie sprzeciwu. Mówię tu o 5-6 pozwach o to samo roszczenie w miesiącu! I nic ich to nie kosztuje w przeciwieństwie do dłużnika. Zaczną się jaja w przypadku, jeśli dłużnik nie złoży sprzeciwu w dwóch sprawach o to samo naraz - bo tu można mówić o usiłowaniu popełnienia tzw. oszustwa sądowego.

Również mówię o swoim wynagrodzeniu, bo dotychczas mogłem zaproponować atrakcyjne wynagrodzenie dla dłużnika/pozwanego, gdyż drugą część wynagrodzenia odzyskiwano od powoda. Teraz nie mam takiej możliwości, bo Sąd w Lublinie masowo odmawia przyznania kosztów zastępstwa procesowego w umorzonym postępowaniu.
W efekcie, dłużnik (tak dłużnik, bo w większości spraw dłużnik jest rzeczywiście dłużnikiem) zamiast jednego pozwu dostaje ich 5 albo nawet więcej, ponosi koszty (choćby te 5,90 zł na list) i stresy, a jedynym pozytywnym skutkiem jest mniej spraw w przeciążonych sądach...

Kolejny raz mit racjonalnego ustawodawcy legł w gruzach.

P.S. chcę zaznaczyć, że przypadek 5 pozwów w miesiącu, o roszczenie z tej samej pożyczki nieskładał jakiś fundusz z Luksemburga, czy innych sekuratyzacyjny, tylko Polski bank, z dużym udziałem Skarbu Państwa [sic!]