Hello, everybody!

How are you doing? I hope you are well or trying to be well. Today I want to talk to you about a story that I have been postponing for a long time due to my insecurity. It is the story of a novice hunter running after her master in fear.

To be honest, I was quite intimidated by this path I took with my Master on the Silver Ridge Peaks. The possibility of embarrassing myself in front of my master's eyes was the same as the moon and stars appearing in the sky every night.

It meant a lot to this novice hunter to shed blood with the Master, who constantly questioned as she ran after him, resembling the grace of a butterfly dealing with a student who could not see the prey.

The words of praise I heard as I slaughtered the most ferocious creature in nature to win the approval of the wise hunter were like a dream.

The wise hunter, I guess, must have thought I was ready for the next adventure, because I suddenly found myself dodging the crocodiles' teeth at the last moment.

It seems that I, this novice hunter who ran away screaming in fear of the crocodile sneaking up behind the master, had a lot to learn. But that didn't mean I had to hide completely under the butterfly's wings.

I knew I was pushing my luck when I spent my time hunting in the bright sands of Australia.

At the end of my adventure that I started with the sunrise, the teachings of my Master guided me that this feral goat could not escape from my binoculars and my bullet.

I continued on my way with the confidence the feral goat gave me. I didn't stop because I had a master to honour. A master who did not hesitate to scold me, who constantly condemned my impatience.

I remember when we were still travelling along the coast of Australia, we decided to go after our last prey as the day dawned. Would he be proud of me if I said that I remembered word for word his words about how a hunter should be? What do you say, beautiful people?

I have not seen the moon with him yet, but every hour I work to make him proud is precious to me. Because he taught me to celebrate the beauties that nature offers us as well as to celebrate them.

Just as I celebrate this Sambar. This Sambar, beautiful people, a very rare one. A Leucistic.

Of course, sometimes I think that I need to keep my feet on the ground, but I have one more award that I want to brag about.

Isn't that flattering?

I think I'm getting to the point where I can shed blood with pleasure, without becoming a burden on my Master's shoulders, and I can say that with pride.

See you at the next hunt, beautiful people. Take care of yourselves, stay in good health and love and please remember that;

You are the only one of you.

Herkese merhabaa!!

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir ya da iyi olmaya çalışıyorsunuzdur. Bugün sizinle uzun bir süredir özgüvensizliğimden dolayı sürekli ertelediğim bir hikâyeden bahsetmek istiyorum. Acemi bir avcının, ustasının peşinde korkarak koşuşunun hikâyesi.

Silver Ridge'in doruklarında Ustam ile atıldığım bu yol oldukça gözümü korkutmuştu dürüst olmak gerekirse. Ustamın gözlerinin önünde kendimi utandırma ihtimalim ay ile yıldızların her gece gökyüzünde beliriyor olması ile aynı idi.

Peşinden koşarken durmadan sorular soran, avı görmeyen bir öğrenci ile uğraşan kelebeğin zarafetini aratmayan Usta ile birlikte kan dökmek bu acemi avcı için çok şey ifade ediyordu.

Bilge avcının beğenisini kazanabilmek için doğadaki en yırtıcı yaratığı yerle bir etmişken duyduğum övgü dolu cümleler rüya gibiydi.

Bilge avcı, sanırım, bir sonraki maceraya atılabileceğimi düşünmüş olsa gerek ki kendimi bir anda timsahların dişlerinden son anda kurtulurken buldum.

Ustamın arkasından sinsice yaklaşan timsahın korkusuyla çığlık atarak kaçan bu acemi avcının, yani benim öğrenmem gereken çok şey var anlaşılan. Fakat bu, tamamıyla kelebeğin kanatlarının altında saklanacağım anlamına gelmiyordu.

Zamanımı Avustralya'nın parlak kumlarında avlanırken geçirirken şansımı zorladığımı biliyordum.

Gün doğumu ile başladığım serüvenimin sonunda Ustamın öğretileri bana yol gösterdi ki bu yabani keçi dürbünümden ve kurşunumdan kaçamadı.

Yabani keçinin bana verdiği özgüven ile yoluma devam ettim. Durmadım çünkü gururlandırmam gereken bir Usta vardı. Beni azarlamaktan çekinmeyen, sabırsızlığımı sürekli kınayan bir usta...

Avustralya'nın kıyılarında gezmeye devam ederken günün ağarması ile birlikte son avlarımızın peşine düşmeye karar verdiğimizi hatırlıyorum. Bir avcının nasıl olması gerektiği ile ilgili sözlerinin kelimesi kelimesine hatırlıyorum desem benimle gurur duyar mıydı? Ne dersiniz güzel insanlar?

Onunla birlikte ayı göremedim daha fakat onu gururlandırmak için çalıştığım her saat değerli benim için. Doğanın bize sunduğu güzellikler ile birlikte onları kutlamayı da öğretti çünkü.

Aynı benim bu Sambar'ı kutladığım gibi. Bu Sambar, güzel insanlar, çok nadir bir tane. Bir Leucistic.

Bazen ayaklarımın yere basması gerektiğini de düşünüyorum elbet fakat bir tane daha kendimle övünmek istediğim ödülüm var izninizle.

Övünülesi bir ödül değil mi?

Sanırım artık Ustamın omuzlarında bir yük hâline gelmeden, ona zorluk çıkarmadan zevkle kan dökeceğimiz bir seviyeye geliyorum. Bunu da gururla söyleyebiliyorum.

Bir sonraki avda görüşmek üzere güzel insanlar. Kendinize dikkat edin, sağlıkla ve sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki;

Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.