Góra Strękowa - w 80tą rocznicę walk.

Walki o Górę Strękową

trwały od 8go do 10go Września 1939 roku.

Heroiczna obrona kilkuset Polskich żołnierzy (dokładnie 760 żołnierzy i oficerów), przed całą armią gen. Guderiana, zwana jest "Polskimi Termopilami".
Ogólnie przyjmuje się, że stosunek ilości atakujących do obrońców wynosił 40 do 1.
Doskonałe umiejscowienie schronów, w oparciu o linię rzeki Narwi, pozwalało przez dwa dni stawiać opór Niemieckiemu najeźdźcy. Walki były niezwykle zacięte.
Jako ostatni - 10go Września - poddał się schron dowodzenia na Górze Strękowej.
Dowódca schronu - Kapitan Władysław Raginis, został ciężko ranny. Jego oficer - Porucznik Stanisław Brykalski, oraz ośmiu żołnierzy, zginęło w trakcie walk.
Kapitan Władysław Raginis - zdając sobie sprawę z beznadziejnej sytuacji swojej i swoich podwładnych, po dwóch dniach zaciętych walk, postanowił poddać schron, by zapobiec śmierci wszystkich członków załogi schronu. Sam jednak, przed walką, złożył swoim żołnierzom przysięgę, że będzie walczył wraz z nimi, i bronił schronu do samej śmierci. Przysięgi swojej dotrzymał. Po opuszczeniu schronu przez podwładnych, Kapitan zaczekał na pojawienie się Niemieckich zwiadowców, po czym wysadził się trzymanym w ręku granatem.




Góra Strękowa znajduje się przy drodze nr.64 nieopodal miejscowości Wizna.

Natomiast miejscowość Wizna znajduje się w województwie podlaskim, pomiędzy Łomżą a Białymstokiem.
W 1939 roku było to strategiczne miejsce, jeśli chodzi o zatrzymanie Niemieckiej inwazji w kierunku na Białystok, Grodno i Brześć.

O obronie Góry Strękowej większość Polaków usłyszała za sprawą zespołu Sabaton.

W 2008 roku utwór "40:1" wdarł się przebojem do świadomości fanów muzyki rockowej (i nie tylko rockowej).

W 2009 roku, w 70tą rocznicę obrony Odcinka Obronnego Wizna, wraz z moim zespołem "Forteca" miałem przyjemność zagrać koncert jako support zespołu "Sabaton". Koncert odbył się u stóp wzgórza nr 126, zwanego "Górą Strękową".

W 2019 roku, 7go Września,

mieliśmy kolejną możliwość oddania hołdu poległym w obronie "Odcinka Wizna".


U stóp wzgórza znajduje się "Pomnik bitwy pod Wizną"

Nieopodal pomnika znajduje się polna droga prowadząca na szczyt wzgórza.
Przechodzimy przez niewielki lasek, i naszym oczom ukazuje się wzgórze obronne.

Po kilku minutach delikatnego podejścia w górę, docieramy do szczytu. Tutaj usytuowane są szczątki obserwacyjno-bojowego schronu dowódcy Odcinka Obronnego Wizna.

Na żelbetonowych ścianach o grubości 1,5 metra znajdowała się 8-tonowa stalowa kopuła o grubości pancerza 20 cm.
Na wyposażenie Polskich żołnierzy składało się 6 dział kal.76 mm, rusznice przeciwpancerne oraz kilkadziesiąt karabinów maszynowych.

Wejścia do schronu chroniły drzwi pancerne.
Na zdjęciu poniżej widać dokładnie framugę drzwi.

Od strony rzeki Narwi zbocze góry opada ostro w dół, co zarazem utrudniało Niemcom atak na wzgórze, dowódcy schronu ułatwiało obserwacje terenu i sprawne dowodzenie obroną, a obrońcom pomagało w skutecznym ostrzeliwaniu żołnierzy Wermachtu .

We wnętrzu schronu, w 2011 roku, został pochowany Kpt. Władysław Raginis, którego szczątki, po wielu latach, zostały odnalezione przez "Stowarzyszenie Wizna 1939".

Po chwili zadumy nad grobem bohatera, pojechaliśmy do Wizny.

Po 10 latach dane nam było powrócić w to miejsce, by zagrać koncert w hołdzie bohaterskim obrońcom "Odcinka Obronnego Wizna".

Kolejnego dnia - 8go września

Na Górze Strękowej odbyły się oficjalne obchody związane z 80tą rocznicą obrony.

Po mszy świętej oficjalne delegacje złożyły kwiaty i zapaliły znicze. Przedstawiciele władz samorządowych oraz posłowie wygłosili przemówienia. Kompania reprezentacyjna Wojska Polskiego oddała salwę honorową ku czci bohaterów.
W całości obchodów wzięło udział kilkaset osób.

Po części oficjalnej, zaplanowana została rekonstrukcja historyczna.

Nas wzywały obowiązki (za kilka godzin graliśmy kolejny koncert w Piszu).

Ostatni rzut oka w stronę zakola rzeki Narew, skąd w 1939 roku prowadzone było Niemieckie natarcie.

Pozostawiamy za sobą Górę Strękową, z mocnym postanowieniem, że jeszcze kiedyś tutaj wrócimy.

Was również gorąco zachęcam do odwiedzenia tego miejsca.