สงน้ำพระ คู่บ้านคู่เมือง ชาวหลวงพระบาง(องพระบาง&พระม่าน)

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆทุกๆคน หลังจากวันสงการผ่านพ้นไป ก่อถีงช่วงเวลาของการไปตะเวนทำบุนสงน้ำพระให้ครบเก้าวัดกันค่ะ และ วันนี้จะขอมาแนะนำวัดดังๆที่คนยอดนิยมกันไปสะการะกราบไห้วขอพดนกันค่ะ บอกเลยวันนี้เรานั้นนำละดับทอบ3นูนเลยน่ะมาบอกทุกๆคน บอกเลยถ้าใครพาดก่อต้องรอปีหน้านูนล่ะ ชื่งจะมีพระพุดทะรูบองไหนกันบ้างไปชมกันเลยค่ะ.
1.เลี่มด้วยองแรกเลย มีชื้อว่า พระบาง ค่ะ พระบางนั้นเป็นพระพุดทะรูบปางห้ามสะหมุด สุงสองสอกจัดนี้ว ประมาน 1.14 แมด หล่อด้วยทองคำสำลิดมีอายุประมานพุดทะสัดตะวัดที่18 หาตอนต้นพุดทะสะตะวัดที่19 ตามสิละปะขะเฒนแบบบายนตอนปลาย. พระบางเป็นพระพุดทะรูบที่สำคันของอานาจักล้านช้าง โดยเบื้องต้นปะดิดสถานที่อานาจักขอมจนถีงปี พ.ส 1902 เจ้าฟงุ่มกะสัดของอานาจักล้านช้างเชี่งมีความเกี่ยวพันทางสายยาดกลับกะสัดขะเฒน ต้องการเผยผ่สาสะหนาพุดในล้านช้าง จื่งได้อาราทะนาอันเชีนมาประดิดสะถานที่เมืองเชียงทอง แต่เกีดเหดมั้ยสามาดเดี่นต่อได้ จื่งปะดิดสะถานอยู่ที่เมืองเวียงคำ บลิเวนนะคอนหลวงเวียงจัน ในปัดจุบัน. พระบางประดิดสะถานอยู่เมืองนี้จนถีงปี พ.ส 2055 จื่งได้อันเชีนพระบางไปปะดิดสะถานที่วัดวิชุนนะราด ที่นะคอนเวียงทองได้สำเล็ด ทำให้มีการเรียกชื่อเมืองว่า หลวงพระบาง นับแต่นั้นมา.
2.พระม่าน เป็นพระคู่บ้านคู่เมืองหลวงพระบาง มาแต่ดนนาน โดยบุนปีให่มลาว ในแต่ละปี ชาวพุดทั่วสาละทิดจะแห่กันไปหดสงน้ำพระม่าน เพื่อเสีมส้างบาลามีให้แก่ตนเองและคอบคัวให้อยู่เย็นเป็นสุก. ตามการบอกเล่าเมื่อ 700 ก่วาปี พระม้าได้ส้างองพระจาก คำเนื้อ นบพระเก้า คำเนื้อเก้า แม่นคำที่งดงามและมีค่าที่สุด ปะดับด้วยอัยะมะนีนบพระเก้า น้ำดีที่สุดทัวงเก้าสี บริเวนเข็ม ขัดส้อย สังวาน ชายไหว และ เคื่องชง ทังองพระม้า ได้ส้างสำเล็ด และ ได้น้ำใส่แพ้ล่องแม่น้ำของเพื่อกลับพระม้า แต่พ่อใก้ลถีงบริเวนเมืองหลวงพระบาง องพระได้ยุดและหมูนวนน้ำ รัดแบบใดก่อบ่อสามาดดืงแพไปต่อได้ ทะหานพระม้าพากันดืงอยู่หลายชั่วโมง แต่ก่อมั้ยสามาดทำอะไรด่ายเลย ดั่งนั้นผู้อังเชน ได้รัดพิทีสักการะและตั้งจิดอะทิถานว่า หากองพระมิ กลับสู่หงสาวะดี ก่อขอให้ท่านเลือกวัด ที่จะปะดิดสันถานด้วยเถีด ชื่งในขะน่ะนั้นที่หลวงพระบางมีวัดหลายก่วา 100 แห่ง แต่มาถีงปัจุบันเหลือเพียง 60 แห่งเท่านั้นค่ะ เนื่องจากสงคามและการแย่งชีงอำนาด. เจ้าอาวาดทุกวัดได้มาอันเชีน มาอุมขื้นจากแม่น้ำของ แต่ก่อมั้ยมีวัดไหนสามาดยกขื้นได้ ผ่านไปหลายวัน เจ้าอาวาดวัดเชียงทอง สะไหมก่อนลาวและหลวงพระบางถัดจากยุกโยนนะคอนจะเอี่นตัวเองว่า นะคอนเชียงทอง จนมีพะบางจื่งเปี่ยนชื่เมืองเป็น หลวงพะบาง ถีงปัจุบัน โดยได้ตั้งจิดอะทืถาน และ ทันใดนั้นสี่งที่มั้ยคาดฝันก่อเกีดขื้น ท่านสามาดอุ้มองพระขื้นจากน้ำ ได้อย่างประติหาร และ ได้อันเชีนเข้าวัด จัดพิทีสมโพด อย่างยี่งให่ย ฝนก่อตกลงมาแบบมั้ยมีทีท่าว่าจะยุด ท่านจื่งพากันส่าง หอพระม่าน และ เก็บรักสา ความงดงาม ไว้พายใน 365 วัน จื่งนำออกมาเพียง 3-7 วันเท่านั้น แต่ยามใดฝนบ่อตกบ้านเมืองแห้งแล้ง จะอันเชีน ท่านมาสงน้ำ ฝนก่อจะตกคือกลับปาติหารองพระ ห้ามผู้ใดแตะต้องท่านและห้ามคนขื้นไป หอพระม่านเด็ดขาด นอกจากเจ้าอาวาดและเลือดขันติยาผู้คองเมืองเท่านั้น
สำหรับวันนี้ขอเล่าเพียงเท่านี้ก่อนเนาะ ไว้เจอกันให่มพรุ่งนี้น่ะค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
Thank you for support, up-vote and follow me @ chanmaly